“The only people who truly know your story, is those people who helped you write it…” ~ Unknown

Haloes! J

“The only people who truly know your story, is those people who helped you write it…” ~ Unknown

Zephaniah 3:17

“The LORD your God is in your midst, a mighty one who will save; he will rejoice over you with gladness; he will quiet you by his love; he will exult over you with loud singing.”

Romans 12:12 

“Rejoice in hope, be patient in tribulation, be constant in prayer…”

“Alone we can do so little, together we can do so much…” ~ Helen Keller

“Everything will be ok in the end…  If it is not ok, it is not the end…” ~ Unknown

Ek weet nie wie van julle al ‘n “trek” moes deurmaak nie??  Alles wat ingepak en uitgesorteer moet word, kan mens gryshare gee!  Veral as jy vir ‘n BAIE lang tyd iewers gebly het, en jy dan jare se “herinneringe” moet oppak…  Die helfte van die tyd is daar nie plek vir 90% van die dinge nie – so daar moet afskeid geneem word, en die dinge (wat dalk vir ‘n baie lang tyd deel van jou lewe was) moet op die ashoop beland…  Ek onthou toe my ouers getrek het, na 22 jaar!  Mens kan nie DINK hoeveel herinneringe jy het wanneer jy so lank op een plek gewoon het nie!  Ek onthou nog die dag toe ons aan die uitpak was by die nuwe huis…  Ek was nog op my moonboot, en ons was VODDE…  Ons was ALMAL super moeg, en ek dink dit sou vir ons elkeen die maklike uitweg gewees het om net op te gee daardie dag en die uitpak uit te stel tot later.  Ons het van 7uur die oggend af getrek, en ek dink teen half 4 daardie middag het ons nog nie geeet / iets gedrink nie (net omdat die tyd so vinnig gegaan het en ons heeltyd besig was).  Dis toe ek van die klere uit die een motor gehaal het, dat daar ‘n ou stemmetjie agter my gepraat het…  “So is DIT nou hoe dit lyk as mens trek??”  Die ou tannie van oorkant die pad (84 jaar oud) het kom kennis maak – en saam met die kennismaking het sy vir ons varsgebakte skons, met konfyt en kaas gebring…  Sy was letterlik ons “redding” daardie dag…  DIt het ons vir 5 minute tot stilstand gedwing, ‘n baie lekker geselsie en die heerlikste skons het ons battery sommer vinnig weer herlaai!

Ek dink nie daardie tannie weet WATSE impak sy op daardie gegewe dag gehad het nie…  Bokse, en bokse, seer spiere en moegheid – en ‘n gevoel asof die einde nie in sig was nie, was ons realiteit…  Die tannie het met haar gasvryheid en stories van vorige intrekkers, lekker lag en omgee vir ons kom hoop gee op daardie dag…  Dat die trekkery en werskawwery net TYDELIK sou wees…  Dat wanneer die bokse uitgepak is, en nadat daar vir elke dingetjie ‘n plek gevind was, mens nie die geswoeg en gesweet sal onthou nie…  Wat is nou die doel met hierdie ellelange storie??  Die Here stuur mense oor jou pad met ‘n doel…  Hy gebruik baie keer mense om jou te herinner dat jy nie alleen hardloop aan die wedloop van die lewe nie…  Dat alles op die ou end "ok" sal wees – omdat jy vir Hom het, as jou Hemelse Pappa, die een wat oor jou die wag hou…  Die een wat ALLES sal laat uitwerk – al wat ons moet doen, is om te vertrou…  Wanneer mens gewoonlik in die middel van die moeilikheid vasgevang is, is dit moeilik om die einde daarvan te kan raaksien…  Mens sien dan net raak DIT wat reg voor jou is…  Die problem is gewoonlik so “in your face” dat jy niks anders kan raaksien nie…  Dis eers wanneer jy ‘n tree terug gee, dit in God se hande sit en absoluut vir Hom daarmee vertrou, wanneer jy die groter prentjie sien!  Dat die “probleem” wat jy face, eintlik maar net ‘n skadukolletjie is op die pragtige landskap wat voor jou is…  Neem vandag ‘n tree terug – en sit dit in God se hande!  Hy SAL sorg!

Blessings!

anel